در این مطلب ابتدا با کاردرمانی و تعریفی از آن آشنا می شویم. سپس نحوه عملکرد و شرایط نیاز به کاردرمانی را مورد بررسی قرار می دهیم.
در نهایت درمان ها و ارزیابی های کاردرمانی را مورد بررسی قرار داده و به سراغ تفاوت کاردرمانی و فیزیوتراپی می پردازیم.
اگر پی بردید که زندگی تان بخاطر یک بیماری یا معلولیت (ناتوانی) زیر و رو شده است ممکن است فکر کنید که دیگر هیچ وقت به زندگی نرمال برنمی گردید.
با اینکه ممکن است مواردی از زندگی تان برای شما و عزیزانتان تغییر کنند، اما کاردرمانی می تواند به شما کمک کند تا دوباره به شیوه هایی که اصلاً فکر نمی کردید امکان پذیر باشد صاحب زندگی روزمره تان شوید.
اگر کاردرمانی برای شما یا یکی از عزیزانتان پیشنهاد شده است – یا اگر صرفاً کنجکاو هستید که در مورد «نحوه کمک کردن کاردرمانی به انسان» بیشتر بدانید – این مقاله را مطالعه کنید.
در این مقاله مقدمه کاملی را در مورد دنیای شگفت انگیز کاردرمانی ارائه داده ایم.
کاردرمانی به افراد دارای مشکلات سلامتی (یا چالش هایی از تندرستی) کمک می کند تا دوباره فعالیت های روزانه مهم خود را شروع کنند.
این فعالیت های روزانه می توانند شامل هر چیزی باشند، از دوش گرفتن مستقل (بدون کمک دیگران) گرفته تا غذا پختن برای همسر خود.
چون کاردرمانی بر کل بدن فرد متمرکز است، کاردرمانگر نقش مهمی را در کمک کردن به شما ایفا می کند تا بتوانید بر سلامت و زندگی خود تأثیر بگذارید.
کاردرمانی در چه زمینه هایی می تواند مفید باشد؟ | |
دوش گرفتن ( حمام کردن) | بازی کردن |
لباس پوشیدن | اوقات فراغت |
غذا خوردن | انجام کارهای ایمن |
مراقبت از دیگران | صحیح خوابیدن |
رانندگی و تحرک اجتماعی | مدیریت مالی |
مدیریت خانه (خانه داری) | آشپزی |
مشارکت اجتماعی |
ما بر این باور هستیم که یک بخش اساسی از بهبودی، قادر بودن برای شرکت در فعالیت های روزانه ای است که برای شما مهم است.
از نظر یک کودک، این فعالیت می تواند بازی کردن با دوستان باشد.
از نظر یک بزرگسال، این فعالیت می تواند توانایی آشپزی کردن برای خانواده باشد.
ما کاردرمانگران این روال های مهم روزانه را «فعالیت های زندگی روزمره» می نامیم.
این سنگ بناهای بنیادی زندگی روزانه بعد از یک آسیب، معلولیت یا بیماری می توانند بسیار سخت شوند. متخصصان کاردرمانی به شما کمک می کنند تا مهارت هایی را کسب کنید که دوباره با اطمینان در این فعالیت ها شرکت کنید.
کار یک کاردرمانگر در محیط های مختلف، متفاوت می باشد اما فرآیند درمان از روند معینی پیروی می کند.
کاردرمانی با یک ارزیابی شروع می شود: درمانگر اطلاعاتی را درباره تاریخچه (سوابق)، وضعیت سلامت، و فعالیت های شما که در حال حاضر محدود شده ان جمع آوری می کند.
کاردرمانگر سپس از این اطلاعات برای تنظیم یک طرح مراقبت استفاده می کند که مستلزم اهداف خاص و همچنین تکنیک های درمانی است که برای تحقق این اهداف، مورد استفاده قرار می دهد.
بهبودی ها شما به فراهم سازی ترکیبی از اقدامات فیزیکی، هیجانی یا شناختی وابسته هستند که توسط کاردرمانگر برنامه ریزی می شوند.
درمانگران این مسئله را نیز بررسی می کنند که آیا اصلاح محیط یا اصلاح فعالیت ها به آماده سازی شما برای موفقیت کمک می کند یا خیر.
وقتی که از خدمات کاردرمانی مرخص میشوید این بدین معناست که دیگر برای ادامه پیشرفت (درمان) خود، به نظارت تخصصی یک درمانگر نیاز ندارید.
با اینحال این ضرورتاً به این معنی نیست که شما کاملاً بهبود پیدا کرده اید.
کاردرمانگران در موقع مرخص کردن شما اغلب توصیه هایی به شما و مراقبین شما میکنند که روند درمان خود را چطور ادامه دهید.
مثلاً کاردرمانگر ممکن است یک برنامه تمرین خانگی یا آموزش های بیشتر را به خانواده یا مراقبین شما بدهد.
این یک سوال مهم است.
کاردرمانگران و متخصصین فیزیوتراپی از بعضی لحاظ شبیه هم هستند چون هر دوی آنها متخصصان توان بخشی هستند که تلاش میکنند به بیماران کمک کنند به سطح عملکرد قبلی خود برگردند.
هر دوی آنها بیمار را ارزیابی میکنند و طرح های درمانی را بر مبنای اهداف درمانی بیمار تنظیم میکنند.
هر دوی آنها بر این باور هستند که بهبودی به معنای توانایی شرکت کردن در زندگی با بالاترین پتانسیل ممکن است.
این دو حرفه از لحاظ نحوه انجام درمان با هم تفاوت دارند.
تفاوت کلیدی آنها این است که کاردرمانی بیشتر بر بهبود فعالیت های روزانه تمرکز دارد اما فیزیوتراپی بیشتر بر بهبود های خاص حرکات بدن تمرکز دارد.
فیزیوتراپیست ممکن است به بیمار آموزش دهد چطور از پله ها بالا و پایین برود.
هدف او این است که بیمار قادر باشد از پله ها بالا یا پایین برود و به سلامت به خانه برسد – و کاردرمانگر فرض میکند که توانایی بالا و پایین رفتن ایمن از پله ها در منزل، به بیمار در انجام وظایف روزانه نرمال خود کمک میکند:
بعنوان مثال تمیز کردن خانه یا بالا رفتن از پله ها برای رسیدن به اتاق خواب.
همچنین فیزیوتراپیست ممکن است تلاش کند که میزان حرکت
آرنج (ROM) بیمار را افزایش دهد تا او بتواند آرنجش را به اندازه کافی خم کند تا بتواند فرمان اتومبیل را در دست بگیرد.
کاردرمانگر با بیمار کار میکند تا از این میزان حرکت، همراه با تجهیزات انطباقی ضروری استفاده کند تا به وظیفه روزانه «رانندگی» خود بازگردد.
مسلماً این دو حرفه شباهت های زیادی با هم دارند و احتمالاً به همین دلیل است که غالباً آنها را با هم اشتباه می گیریم.
توان بخشی فیزیکی یک کار تیمی است
در حالیکه ما بر روی موضوع توان بخشی کار می کنیم، اما بسیاری از بیماران از ترکیبی از مزایای درمان های فیزیکی، کاردرمانی و گفتار درمانی بهره مند می شوند.
گفتار درمانگران که معمولاً آسیب شناسان گفتار و زبان (SLP) نامیده میشوند، ارزیابی ها و تشخیص هایی را بر روی اختلالات مختلف گفتار و زبان انجام میدهند.
فیزیوتراپیست، کاردرمانگر و آسیب شناس گفتار و زبان اغلب با هم همکاری میکنند تا بر اساس اهداف جامع بیماران، به درمان های کلی برسند.
بسته به نیازها و اهداف خاص خود، ممکن است لازم باشد به فیزیوتراپیست، کاردرمانگر یا آسیب شناس گفتار و زبان (یا ترکیبی از آنها) مراجعه کنید.
دیدگاهتان را بنویسید